İki heykeltraştan iki farklı "öpücük".. Üsteki Rodin(1840-1917)'den, diğeri Brankuşi(1876-1957)'den..
Rodin'inki Dante'nin Cehennem'inden esinlenerek yaptığı "Cehennemin Kapısı " çalışmasından bir
sahne. Bu sahnede iki sevgilinin aşkı ön planda..
Ama Brankuşi' nin "öpücük"ü sanki varoluşun özüne yönelmiş gibi...Bana daha filozofik ve sade geldi: Sevgi bağıyla, Birlik ve bütünlük duygusu ön planda. Onları burada "Bir" yapan ortak unsur, sosyal sınıf merceğinden yoksun olarak "insan" oluşlarıdır
Birbirine ihtiyacı olan olan farklı iki insan, "öpücükle", sanki bizleri "bütünsel insan"a davet eder gibidir.
İşte bu Bir'deki ikilik, yani çokluk, bir bakıma, Fark'ın nesnelliğindeki ifadedir... Ve nesnel gerçekliğin kendileşme sürecindeki bir eksikliğin telafisidir.
İnsanoğlu olarak hepimizin şöyle ya da böyle çarpıklıkları, topallıkları ve arızaları vardır. Ve mutlak gelişim karşısında bu hep böyle kalacaktır. Ama bu arızaları ve eksikliklerimizi kısmen, biraz, telafi etmeye yönelmek insanca ve ideal olandır.
Öyleyse; Her kes, şu "Öpücük"te olduğu gibi, Bütüne özlem duyarak ve bütünleşerek yaşamalıdır. Toplumsal düzeni, böylesi bir hayata elverişli hale getirmelidir.. Tıpkı, kendini sürekli bütünleyerek ve Bütün'e özlem duyarak yeniden üreten nesnel-gerçeklik gibi..
sahne. Bu sahnede iki sevgilinin aşkı ön planda..
Ama Brankuşi' nin "öpücük"ü sanki varoluşun özüne yönelmiş gibi...Bana daha filozofik ve sade geldi: Sevgi bağıyla, Birlik ve bütünlük duygusu ön planda. Onları burada "Bir" yapan ortak unsur, sosyal sınıf merceğinden yoksun olarak "insan" oluşlarıdır
Birbirine ihtiyacı olan olan farklı iki insan, "öpücükle", sanki bizleri "bütünsel insan"a davet eder gibidir.
İşte bu Bir'deki ikilik, yani çokluk, bir bakıma, Fark'ın nesnelliğindeki ifadedir... Ve nesnel gerçekliğin kendileşme sürecindeki bir eksikliğin telafisidir.
İnsanoğlu olarak hepimizin şöyle ya da böyle çarpıklıkları, topallıkları ve arızaları vardır. Ve mutlak gelişim karşısında bu hep böyle kalacaktır. Ama bu arızaları ve eksikliklerimizi kısmen, biraz, telafi etmeye yönelmek insanca ve ideal olandır.
Öyleyse; Her kes, şu "Öpücük"te olduğu gibi, Bütüne özlem duyarak ve bütünleşerek yaşamalıdır. Toplumsal düzeni, böylesi bir hayata elverişli hale getirmelidir.. Tıpkı, kendini sürekli bütünleyerek ve Bütün'e özlem duyarak yeniden üreten nesnel-gerçeklik gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder